فروتنی یا ریاکاری
بعد از یادداشت هفته قبلی از سوی کامنتهای برخی افراد گمنام به غرور متهم شدم. البته تمامی انسانهای فعال تر در طول تاریخ به غرور متهم شده اند. اما واقعیت این است که من نمیتوانم ریاکاری کنم .
بلیک میگوید:" تواضع چیزی جز شک به خویشتن نیست."
تواضع در جامعه ما بد معنی شده است اینکه واقعیتها را انکار کنیم یا خودمان را خاک پا و هنرجو بدانیم اما به آن باور نداشته باشیم و در مباحث دم خروس مشخص باشد از نظر من غیر اخلاقی است و نهایت ریاکاری است.
فاما بنعمت ربک فحدث( نعمتهایی که خداوند به تو داده را بازگو کن)-قران کریم
والا ما چه کسی باشیم که به چی افتخار کنیم . کل دنیا چیست که اصلا کل دنیا برای شما باشد به آن افتخار هم خنده دار هست .حالا برای یک داوری یا جایزه فخر بفروشیم؟
نهایتا در یک ارتباط مهم نیست شما چه می گویید مهم این است که سطح طرف مقابل در چه حدی باشد و آن حرف را چگونه متوجه شود.
رحیم بقال اصغری -تبریز
دیدگاهها
راز دار خلق اگر باشی همیشه زنده ای
آیا میتوان اینهارا نمونه قرار داد؟ آری میتوان . خوشبختانه امروز مقاله ای از هنرمندی(آقای محمدرضا بابایی) در ماهنامه دیدنیها خوندم که بسیار جالب بود با عنوان (وجدان همیشه خلاف جریان عمل می کند ) هرگاه سنگی را پرتاب کنیم حتما وضرورتا وبدون استثناء این سنگ دوباره روی زمین می افتد . پس آقای اصغری به راهتون ادامه بدید
بنده با تجربه شناخت چندین ساله از آقای اصغری تهمت هایی چون غرور یا ریاکاری رو اصلا نسبت به ایشون مناسب نمیدونم کسی که با اخلاص و با پرداخت تمام هزینه ها نوجوان شهرستانی رو به تبریز دعوت میکنه تا کمکی برای پیشرفت هنریش باشه کسی که با وجود مدیریت یک آموزشگاه هنری پر جمعیت شخصاً به انجام امورات نظافت اونجا میپردازه و کسی که چندین سال از ریاست موزه و انجمنی که خودش جز مؤسسانش بوده استعفا میده نمیتونه یک آدم مغرور باشه .
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا