بدون شک یکی از بزگترین ضعف های کارتون کشورمان فقدان نویسندگانی عادل ، منتقدانی با حسن نیت و مودب و پژوهشگرانی سخت کوش و جدی در حوزه کارتون و کاریکاتور است.

بواسطه این ضعف  گهگداری عرصه کارتون کشور جولانگاه  افرادی  میشود که به گمان  فقدان  متخصصین در این عرصه مدتی جولان داده و با خرابی هایی این عرصه را ترک می کنند. چشم بستن جریان  خاصی بر این عرصه  برای انتقام گیری و گاهی دست برپشت آنها گذاشتن  و سو استفاده موقتی از آنها نیز مزید علت میشود و واقعا برخی جوانان بی تجربه باورشان میشود که میتوانند موقتا در این وادی خودنمایی کنند.

مشکل اساسی تر اینجاست که  ما نمیتوانیم از حضور اساتیدی چون مرحوم ضیایی- درم بخش - کیاست  و..بهره لازم را ببریم و یا به قدری این عرصه را سیاسی و آشفته کرده اند که جوانان ما در پی خواندن مقاله و تحقیق در مورد رشته خودشان بر نمی آیند و به راههای میان بر و کوتاه مدت و پر بازده رو میاورند.راهی که در یک سو هنرمندان بزرگی چون بهرامی- محترمی-سبوکی- مریخی- جهانشاهی- حسین پور-حیدری و...خود را به گوشه ای می کشند تا از این هیاهو و جنجال دور بمانند و کم کم فراموش می شوند و در سوی دیگر موجب بی ریشه شدن کارتون کشور و بی هویت شدن آن می شود.

مرحوم ضیایی را سالها پیش در گل آقا  دیدیم که چگونه مقالات مفیدی در مورد کارتون و نشریات تاریخی کارتون  ارائه کرد و بعد یکباره فراموش شد. بالشخصه از این ضایعه متاثر و متاسفم و این فقدان را به نمایندگی از خانه کارتون تبریز- فکو ایران- انجمن کارتونیستهای تبریز- آموزشگاههای آرسوی و سایتهای سی وی ان و تبریز کارتون به جامعه کارتون و کاریکاتور کشور تسلیت می گویم.

رحیم بقال اصغری- تبریز