کارتونیست آرژانتینی جواکین سالوادور لاوادور، با نام هنری “کینو” اولین کارتونیستی است که جایزه شاهزاده آستوریاس در زمینه ارتباطات و علوم انسانی را کسب کرده است. “کینو” خالق “مافالدا” است که پنجاه سال پیش با قلمش به او جان داد. اگرچه کینو بواسطه بیماری گلوکوم یا آب سیاه بخشی از بیناییش را از دست داده و دیگر نمی تواند به خلاقیت بپردازد اما مخلوق وی همچنان با معصومیت، به تفکر درباره زندگی ادامه می دهد.

در اینجا به بخشی از مصاحبه وی پرداخته شده است :

خبرنگار : دریافت جایزه ارتباطات و علوم انسانی چه معنایی برای شما دارد؟ چه احساسی دارید؟

کینو: خیلی خوشحالم چون همیشه برای این جایزه احترام قایل بودم. این جایزه همیشه به افرادی اهدا شده که به آنها احترام می گذارم و کارهایشان را خیلی دوست دارم.

خبرنگار : شما اولین  طنزپرداز هستید که این جایزه را می گیرید.

کینو: بله ولی امیدوارم آخرین نباشم.

خبرنگار : به نظر شما بطور کلی طنز پردازان حرفه ای در دنیا جای خود را یافته اند؟ شناخته شده اند؟

کینو: فکر می کنم بله. از وقتی “امبرتو اکو” سبک ادبیات تصویری را ارزشگذاری کرد وضعیت ما خیلی بهتر شد.

خبرنگار : آینده گرافیسم را چگونه می بینید؟

کینو: در مرحله گذار تکنیکی هستیم و فعلاً نمیدانیم به کجا ختم می شود. مثل کتاب الکترونیکی، اول این واهمه وجود داشت که این تکنولوژی نشر کتاب را تحت تاثیر دهد ولی چنین نشد. بنابراین پیش بینی آینده آسان نیست.

خبرنگار : آیا شما در نقاشی های امروزتان آی پد، تابلت یا تویتر را می گنجاندید؟

کینو: با شروع تکنولوژی های جدید من ابتدا با اینگونه نقاشی سرگرم می شدم، بیشتر از ترم های انگلیسی استفاده می کردم، ترم هایی که مردم بدون اینکه آن را بشناسند به کار می برند. من فکر می کنم تکنولوژی روابط انسانی را عوض می کند. روابط در حال حاضربه اندازه کافی عوض شده است، ایراد اینست که مردم با هزاران نفر ارتباط دارند اما دوستی که با او صحبت کنند، ندارند.

خبرنگار : کمی از “مافالدا” صحبت کنیم که یکی از دلایل حضور ما در آستوریاس است. او پنجاه سالگیش را جشن گرفته است و چند ماه پیش نمایشگاهی از او در دور دنیا برگزار شد. روحیه طنز و تفکر شما اهمیت زیادی پیدا کرده است. وقتی شروع به نقاشی “مافالدا” کردید تصور این همه را داشتید؟

کینو: نه منتظر هیچ چیز نبودم، انتشار این شخصیت را بدون فکر قبلی شروع کردم و پیش از انتشار، زیاد روی آن کار نکردم ولی بعد به چگونگی ادامه آن فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که اینکار را از طریق سؤالهایی که “مافالدا” از پدرو مادرش می پرسد انجام دهم، سؤالهایی که هیچکس برایشان جوابی ندارد مثل اینکه چرا جنگ و یا آدم فقیر وجود دارد؟ چرا سیاره را خراب می کنیم؟ سؤالهایی که کسی نمی تواند جواب دهد و به نظر من این پرسش ها وسیله ای بود که افراد به “مافالدا” جلب شوند.

خبرنگار : چرا زمان بر مافالدا تأثیر نمی کند؟ او چین و چروک برنداشته و با گذر از زمان ابدی شده است.

کینو: نه، فکر می کنم روزی که بییندگان آثار من ببینند که تکنولوژی جدیدی در کارهای من وجود ندارد و بکلی برایم ناشناخته است، می فهمند که این شخصیت به دوره ما تعلق ندارد و از آن دل می کنند.

خبرنگار : وقتی می بینیم “مافالدا” هنوز کهنه نشده احساس می کنیم که دنیا طی پنجاه سال گذشته عوض نشده است.

کینو: خیلی کم عوض شده، آیا باید از رفتار انسانی ناامید شویم؟ چون این به معنی آنست که ما به اشتباهاتمان ادامه می دهیم و پیشرفتمان به تکنولوژی محدود می شود.

خبرنگار : چرا وضع دنیا همچنان خراب است؟

کینو: چون علایق اقتصادی جای علایق سیاسی و ایدئولوژیک را گرفته است. امروزه ایدئولوژی وجود ندارد و این موضوع برای نسل من تعجب برانگیز است. موتور قدرت نسل سال ۶۸ تخیل بود. اینها زیبا بود و امروز از آن چیزی نمانده است.

خبرنگار : یکی از تصاویری که از “مافالدا” در ذهن ما مانده این است که او سوپ دوست نداشت. شنیدم که سوپ جایگزینی بود که شما برای دیکتاتور آرژانتین گذاشته بودید. بر شما و خانواده تان آن روزها چه گذشت که ناچار به مهاجرت به ایتالیا شدید؟

کینو: مثل همه هموطنانمان، خیلی سخت بود. اجبار به ترک وطن نگران کننده است، تماس شما با دوستان و خانواده و کسانی که دوستشان داری قطع می شود. امروز دنیا پر از مهاجر است، نیازی نیست که به توضیح آن بپردازم.

خبرنگار : تحولات جدید آمریکای لاتین را چگونه می بینید؟

کینو: به آن نگاه می کنم ولی نمی توانم بفهمم چه می گذرد؟ تا پنج سال پیش راحت تر به آن نگاه می کردم. امروز بسیار کنجکاوم ببینم چه می شود؟

خبرنگار : و اروپا؟

کینو: نسبت به اروپا مثل آمریکا کنجکاو هستم.

خبرنگار : چون شما مرتب بوئنوس آیرس و یا مادرید هستید بنابراین جایگاه یک تماشاگر ویژه را دارید.

کینو: اروپا که زمانی برای آمریکای لاتین یک منبع فرهنگی بود اکنون به وضعیتی رسیده که نمی دانیم در نهایت متحدتر می شود یا بکلی از هم می پاشد. این موضوع که کشورهایی به دنبال استقلال هستند به نظر من اصلاً خوب نیست. کشورهایی هم نه، منظورم مناطق است. زیرا به نظر من دراین دوره نامطمئن باید به جای جدا شدن بیشتر به هم نزدیک شد.

خبرنگار : به سراغ سوپ و “مافالدا” برگردیم. امروز سوپ “مافلدا” یا سوپ دردها کدام است؟

کینو: سوپ مافالدا، مقداری بالاآمدن گروههای تروریستی است که غرب نمی داند چگونه با آن برخورد کند، زیرا غرب
هرگز به اندازه کافی آماده شناخت درست فرهنگ های دیگر نبوده است تا بتواند بر اساس این شناخت با آن رفتار کند.

خبرنگار : کینو دنیا را چگونه می بیند؟

کینو: به نظر من، مسئله تنها اشتباه مشابه کشورها در دو قرن گذشته نیست بلکه انسان تمایل دارد چیزی را که خوب ساخته شده، خراب کند.

خبرنگار : به چه اعتقاد دارید؟

کینو: به تفکر انسان. اگرچه در دوره هایی مثل نازیسم و فاشیسم، انسانیت به عقب رفت. برخی اوقات انسان به دستاوردهای مثبتی می رسد ولی پیش می آید که بعد همه چیز را خراب کند.

 

 

Sourc

 منبع دوم