استفاده از عناصر بومی در کار کارتونیستها در حد شعار باقی مانده است. هنرمندانی که از نمادهای بومی استفاده کرده اند برجسته تر و ماندگار تر بوده اند. شکرستان نمونه خوبی از این دست بوده که در دنیای کارتون مصداق مورد یقین نیافتم. اله مانها در کارهای کارتونیستها بیش از حد غربی هستند. تصویرگری راه افراط پیموده و متاسفانه با وجود باز بودن عرصه و قابلیتهای بیشتر به بیراهه رفته است. در کارتون چه دلیلی دارد رنگ یک گربه تا فضای یک اتاق و لباس و قیافه کارتونها بومی تر شوند؟ به نظر می رسد هنرمندان در این رابطه نیاز به بازنگری اساسی دارند...رحیم بقال اصغری/ تبریز