آرامش در فضای کارتون کشور حاکم شده است. شاید بیشتر به این دلیل که دیگر نه جشنواره ای برگزار میشود که سر داوران و تشابه برندگانش جنگ و دعوا کنیم و نه گوش شنوایی برای این انتقادات وجود دارد. کارتون خوابی شیوع پیدا میکند.کارتونیستهای جوانتری که از جوایز امرار معاش میکردند کم کم متوجه میشوند باید به صورت تفریحی و تفننی به این هنر نگاه کنند و فکر نان باشند که خربزه آب است. تجربه بیست و پنج سال حضور مستمرم در این عرصه نشان میدهد در این گذر تعدادی از کارتونیستهای خوب را از دست می دهیم و نسلی تازه به عرصه پا میگذارند. قدیمی تر ها فراموش میشوند فعالها دنبال کار حسابی میروند و نوظهورها با شوق و اشتیاق به چیزهایی امید می بندند و یکی دو سالی با تمام توان و سماجت در مسابقات بعدی حاضر میشوند و هرگز کسی نمی پرسد علی شاه علی ها ، علیرضا ترکیبی ها، محمد امین آقایی ها ، ...که جوایز بزرگ را درو میکردند کجا رفتند؟ اقبالی و قاضی زاده و صادقی کدامها بودند...گروه هایی چون گوزن زرد و ترخون و کلاغ سفید ومجلاتی چون خورجین و فکاهیون و طنز پارسی چه بر سرشان آمد .هنرمندانی که روزگاری در نشریات با شوق کار میکردند الان حسابدار و مهندس کدام شرکت هستند؟ ...من بخشی از این روند را طبیعی و بخشی را به دلیل فقدان انجمن کارتونیستهای ایران میدانم.
رحیم بقال اصغری- تبریز
دیدگاهها
جناب رحیم بقال اصغری عزیز
نگرانی شما ستودنی ست و من به شخصه و به عنوان یکی از کوچکترین علاقمندان این هنر مظلوم با کلام و فکر شما موافقم.
اما آیا ما بزرگانی چون شما را در این عرصه کم داریم ؟
آیا توان تک تک بزرگانی چون شما و همراهی کوچکترانی چون من نمی تواند راه گشا باشد؟
نمی دانم شاید این گونه نباشد اما ، بقول بزرگترهای من با یک گل بهار نمیشود .
می دانم که می دانید ، و دیده ام تلاشهای این چونین شما را و امیدوارم روزی من هم قطره ای باشم که امواج بزرگ متولد شده از ذهن شما را همراهی کنم .
جسارت بنده را ببخشید اما بنظر من نامه سرگشاده با امضای تمام کارتونیست ها و علاقمندان به مسئولین ، کمپین ، همایش بزرگ کارتونیستها ایران و ... شروع کننده ای چون شما را می طلبد.
مانا باشید و موفق
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا