اگر کارتونیستهای ایرانی  به دلیل محدودیتهای مالی نتوانسته اند انیمیشن های ماندگار و جهانی و یا سینمایی خلق کنند، اگر به خاطر سو استفاده مدیران نشریات از کارتونها و یا درک ناصحیح جامعه و مسئولین از کارتون، هنوز کارتون روزنامه ای در ایران شکلی بی خاصیت گرفته، و اگر به خاطر سلیقه و ذائقه مخاطبین هنوز کارتون استریپ در قدم اول جا می زند....و اگر های بسیار...اما کاریکاتور در ایران حرف زیادی برای گفتن دارد. سالها قبل که مهمان یکی از کارتونیستهای ترکیه بودم بعد از چند روز کارتونیست ترکیه ای پول گزافی به من داد که وقتی مرا مبهوت دید جواب داد که این حق الزحمه کاریکاتور هایی بود که این چند روز کشیده ای. در واقع من هر روز چند اتود از چند عکس زده بودم و تصور میکردم این اتود ها را برای یک کار تحقیقی و یا آموزشی لازم دارد و نمیدانستم اینها اطبای استامبول هستند که سفارش میدهند و این دوستمان بعد از اتودهایی که میزنم آنها را اجرا کرده و می فروشد.

بعد متوجه شدم جز دو نفر بقیه کارتونیستهای ترکیه با آن سابقه درخشان در عرصه کارتون ،حرفی برای گفتن در زمینه کاریکاتور چهره ندارند. در مسافرتها ی مختلف و میزبانی از هنرمندان کشورهای مختلف به یقین دریافتم کارتونیستهای این کشورها در عرصه کاریکاتور چهزه بسیار مبتدی هستند و استعدادی ندارند. آنها به افرادی که میتوانند کاریکاتور با شباهت و دفورمه زیاد خلق کنند غبطه میخورند.حتی نام آوران و غولهای بزرگ در این بخش یک موش می شدند.

هفته گذشته خانم شیخی هنرمند شایسته و دوستان خوب و پر افتخارم یوسف و علیرضای عزیز در یکی از معتبرترین  جشنواره های جهان با کارهای شگرفشان جایزه بردند و نشان دادند سرمایه گذاری ما در این بخش جواب خواهد داد و چه خوب که ما محدودیتهایمان را به یک فرصت تبدیل کنیم و با ادامه این بخش به نتیجه برسیم. افرادی که پیشتر کار میکردند از دولو تا علیزاده و از صافی تا بزرگمهر و عربانی ورادمند حق بزرگی بر این بخش دارند و شاید اکنون فروغی یا خان بیگی و بقیه دوستان با احترام به این پیشکسوتها و ادامه آن روند موفقیت آمیز به دستاوردهای بیشتر و بزرگتری برسند.من به آینده این بخش از هنر کشورمان امیدوارم

رحیم بقال اصغری- تبریز