این هفته به دعوت دوستان در کتابخانه مرکزی در نشست کتابخوان حضور یافتم تا یک کتاب را به سلیقه خود معرفی کنم. سرگذشت چاپلین را انتخاب کرده بودم البته کتابی که با " کودکی من" متفاوت بود.

این کتاب 700 صفحه ای شامل کودکی تا بازنشستگی این هنرمند را در بر می گرفت. بعد از اتمام سخنرانی به منزل برگشتم و شب هنگام به درخواست روزانه دخترم قسمتی از کتاب را برای رز خواندم.صفحه 102 و قسمتی که چاپلین کوچک بی سرپناهی که دنیا را خندانده بود ،جنون مادرش را بر اثر سو تغذیه شرح میدهد. 

هنوز به پایان صفحه نرسیده بودم که دختر احساساتی ام شروع به گریه کرد.من اینبار از گریه رز چندان ناخشنود نبودم چرا که برخی وقتها لازم نیست، خود همان تجارب تلخ را داشته باشیم و سرگذشت دیگران راه آسانتری برای آموختن است.

تجربه باید گرفت از سرگذشت

لیک نی ، وقتی که آب از سر ، گذشت

چاپلین بارها میگوید : چهل سال بیشتر مردم دنیا را خنداندم و بیشتر از همه آنچه آنها خندیدند خود گریسته ام

برای ایجاد طنز ظریفی که شاید دو دهه است در رخوت بی سابقه به اغما افتاده است هنرمندان کارتونیست ما توصیه میکنم مطالعاتی در باب طنز داشته باشند از جمله این هفته کتاب سرگذشت من را برای همکاران محترم و بزرگوارم پیشنهاد میکنم

رحیم بقال اصغری- جمعه 30 مرداد 1394- تبریز